سرکلاژ

عدم توانایی دهانه رحم (سرویکس) در نگهداری یک بارداری تا زمان زایمان “نارسایی سرویکس ” نامیده می‌شود.
نارسایی سرویکس یکی از علل شایع سقط جنین در سه ماهه‌ی دوم بارداری و همچنین زایمان زودرس است که با گشادی و باز شدن بدون درد دهانه رحم همراه بوده و می تواند به پارگی زودرس کیسه آب جنین منجر شود.

نارسایی دهانه رحم دلایل متفاوتی دارد که عبارتند از:

• وجود ناهنجاری‌های مادرزادی دهانه رحم و یا رحم دوشاخه
• آسیب های وارده به دهانه رحم در اثر دستکاری‌های ناشی از جراحی یا عفونت
• پارگی سرویکس در اثر زایمان سخت و یا سقط عمدی جنین
• استفاده از داروهایی مانند “دی اتیل استیل بسترول” توسط مادر خانم باردار در دورانی که این خانم را باردار بوده است.

معاینات فیزیکی و سونوگرافی در تشخیص نارسایی سرویکس کمک کننده است.
چنانچه در سونوگرافی و معاینه توسط متخصص زنان، شواهدی دال بر کوتاه شدن دهانه ی رحم به زیر 25 میلیمتر دیده شود، برای حفظ و تداوم بارداری، عمل سرکلاژ(دوختن حلقه‌ای دهانه‌ی رحم) توصیه می‌شود. این عمل عموما پیش از هفته 24م بارداری و زیر بی‌حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد. به منظور جلوگیری از سقط جنین در این شرایط به بانوان توصیه استراحت مطلق می‌شود.
در بسیاری از موارد زنان دارای دهانه‌ی رحم نارسا از داشتن رابطه جنسی در دوران بارداری منع می‌شوند.

سرکلاژ در چه مواردی توصیه می شود:

• در بیمارانی كه دهانه‌ی رحم نارسا بوده و احتمال زایمان زودرس وجود داشته باشد.
• در بیمارانی که دارای سابقه چند سقط در سه ماهه‌ی سوم بارداری بوده و پزشک معالج دلیل سقط را نارسایی گردن رحم تشخیص داده است.
• در مواردی که براساس توصیه پزشک، سرکلاژ برای پیشگیری انجام می‌گیرد، مانند بیمارانی که پس از درمان‌های نازایی باردار شده‌اند.
• در بارداری‌های چندقلو